Πυρετός

Ο πυρετός σε ένα παιδί αποτελεί ένα από τα πιο συχνά κλινικά συμπτώματα που αντιμετωπίζει ο παιδίατρος και γενικά όλοι οι  πάροχοι υγείας  και μία συχνή αιτία γονεικής ανησυχίας. Πολλοί γονείς χορηγούν αντιπυρετικά ακόμα και όταν υπάρχει ελάχιστος ή καθόλου πυρετός γιατί θεωρούν ότι το παιδί πρέπει να διατηρεί μία “φυσιολογική” θερμοκρασία. Παρόλα αυτά ο πυρετός δεν είναι η πρωτοπαθής νόσος αλλά είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός ο οποίος έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της λοίμωξης. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο ίδιος ο πυρετός χειροτερεύει την πορεία μιας νόσου ή ότι προκαλεί μακροπρόθεσμες νευρολογικές επιπλοκές. Γι’ αυτό ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας ενός εμπύρετου παιδιού θα πρέπει να είναι η βελτίωση της συνολικής ανακούφισης του παιδιού παρά να εστιάζεται στην ομαλοποίηση της θερμοκρασίας του σώματος. Η καλή γενική κατάσταση του παιδιού, η σημασία παρακολούθησης της δραστηριότητας του, η παρατήρηση για σημεία σοβαρής νόσου, η ενίσχυση πρόσληψης υγρών και η ασφαλής αποθήκευση των αντιπυρετικών, αποτελούν συμβουλές που θα πρέπει να τονίζονται σε γονείς ή φροντιστές εμπύρετων παιδιών. Σύγχρονες επιστημονικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία ουσιώδης διαφορά στην ασφάλεια και στην αποτελεσματικότητα της ακεταμινοφαίνης και ιβουπροφαίνης στη φροντίδα ενός ως γενικά υγιούς παιδιού με πυρετό.  Υπάρχει ένδειξη ότι συνδυάζοντας τα δύο αυτά προϊόντα είναι πιο αποτελεσματικά απ’ ότι η χρήση του ενός μόνο του φαρμάκου. Παρόλ’ αυτά υπάρχουν ανησυχίες για το ότι η συνδυασμένη θεραπεία μπορεί να είναι πιο πολύπλοκη και συνεισφέρει στη μη ασφαλή χρήση αυτών των φαρμάκων. Οι παιδίατροι θα πρέπει επίσης να προωθούν την ασφάλεια του ασθενούς υποστηρίζοντας απλά σκευάσματα, οδηγίες δόσης και τρόπο χορήγησης αυτής.

Περίληψη (abstract) άρθρου με τίτλο: “clinical report-fever and antipyretic use in children” (κλινική αναφορά – ο πυρετός και η χρήση αντιπυρετικών στα παιδιά)

ΠΗΓΗ: http://pediatrics.aappublications.org/

Mετάφραση: Μαρία Χαντζάρα